بر پایی ایستگاه صلواتی مقابل پایگاه ویژه سلمان کن

عمری ست که از حضور او جا ماندیم
در غربت سرد خویش تنها ماندیم
او منتظر است تا که ما برگردیم
ماییم که در غیبت کبری ماندیم

بر پایی ایستگاه صلواتی مقابل پایگاه ویژه سلمان کن 
 به مناسبت میلاد حضرت صاحب الزمان (عج).

جلسه فرهنگی و قرائت قرآن کریم با حضور پیشکسوتان پایگاه

یاد و خاطره شهید سرافراز مرادعلی قربانی گرامی باد.

زندگی بی شهادت ریاضت تدریجی برای رسیدن به شهادت است  شهدا رابه خاک نسپارید بلکه بریادها بسپارید
تنهایادی که از یاد نمی بریم یاد شهداست

شهید: مرادعلی قربانی
تاریخ ولادت:۱۳۲۱/۱۲/۷
تاریخ شهادت:۱۳۶۵/۱۲/۲۵
محل شهادت:شلمچه(کربلای پنج)

هیچ چیز را فقط برای خودش نمی خواست؛ چه از مادیات و چه از معنویات.
بیش از آنکه به فکر خودش باشد به فکر ما بود. در پولی که به زحمت به دست می آورد ، ما را سهیم می دانست. به این راحتی از کوره در نمی رفت. وقتی می خواست به راهپیمایی برود ، چند نفر دیگر را هم تشویق می کرد و با خود می برد. همه می دانند که مرادعلی مهمان نواز بود و در خانه اش همیشه باز. در مشکلات خانوادگی هم مشاوری دلسوز بود و هم یاری مهربان. با وجود او مشکلات خانه آزارمان نمی داد. با عملش چیزهایی را که لازم بود به ما یاد می داد. او بیش از آنکه اهل حرف باشد ، اهل عمل بود.
در بین تمام کارهایی که می شد در جبهه انجام داد ، او سقّایی را انتخاب کرده بود. گلوی خشک رزمنده ها خاطرات خوشی از سقّایی مراد علی به یاد دارند. زندگی برادرم عجیب بود و شهادتش هم. با اصابت ترکش ، جراحت شدیدی برداشته بود؛ به حدی که پزشک نوشیدن آب را برای او ممنوع کرده بود. وقتی دوستانش برای ملاقات او آمده بودند, به او گفتند: تو را در یکی از کاروانهای حج ثبت نام کرده ایم. مراد علی با صدای لرزان و خسته اش گفت: من به مکه نخواهم رسید ، می خواهم بروم کربلا.
تا آخرین لحظه آب ننوشید و با لب تشنه پرواز کرد و رفت و من نمی دانم این چه سرّی است که سقّا با لب تشنه جان می دهد.
شهید مراد علی قربانی در بیست و پنجم اسفند سال 1365 در عملیات کربلای 5 در شلمچه به شهادت رسید . آرامگاه این شهید بزرگوار در گلزار شهدای درقاضی در کن می باشد .

📸گزارش تصویری از آخرین مراسم پرفیض هفتگی دعای توسل در سال ۱۴۰۰

 

📸گزارش تصویری از آخرین مراسم پرفیض هفتگی دعای توسل در سال ۱۴۰۰ و پخش تقویم ۱۴۰۱ مزین به مشخصات شهدای کن در مسجد جامع شهدای کن

🌹یادبود شهیدان سرافراز سیدسعید سیدعلی،مرادعلی قربانی،محمد‌جعفری،محمود قائمی زاده،حسین محمدخانی

مراسم عطر افشانی و غبارروبی قبور مطهر شهدا در آخرین پنجشنبه سال 1400

 

🥀بسم رب الشهدا والصدیقین 🥀

 

آیین غبارروبی مزار شهدای هشت سال دفاع مقدس در آخرین پنجشنبه سال ۱۴۰۰

 

🗓زمان: پنجشنبه ۲۶ اسفند ماه،ساعت۱۶،حرکت از پایگاه ویژه سلمان کن به سمت گلزار شهدا کن برگزار میگردد.

 

اگر این شهادتها نبود، اگر این فداکاری‌ها نبود، این نظام باقی نمیماند؛ این نهال نظام ، مورد تهاجم طوفانهای سخت بود.
(مقام‌معظم رهبری مدظله العالی)

🔴 آخرین مراسم پرفیض هفتگی دعای توسل در سال ۱۴۰۰🔴

🔴 آخرین مراسم پرفیض هفتگی دعای توسل در سال ۱۴۰۰🔴

🌹یادبود شهیدان سرافراز سیدسعید سیدعلی،مرادعلی قربانی،محمد‌جعفری،محمود قائمی زاده،حسین محمدخانی

▪️با نوای: حاج مرتضی هرائینی
⌚️سه شنبه ۲۴ اسفند،همزمان با نماز مغرب و عشا
🕌کن،محله دارقاضی،مسجد‌ جامع شهدای کن

یاد و خاطره شهید سرافراز حسین محمدخانی گرامی باد.

‏‏‏‏‏زندگی بی شهادت ریاضت تدریجی برای رسیدن به شهادت است  شهدا رابه خاک نسپارید بلکه بریادها بسپارید
تنهایادی که از یاد نمی بریم یاد شهداست

شهید: حسین محمدخانی
تاریخ ولادت:۱۳۴۳/۰۴/۰۹
تاریخ شهادت:۱۳۶۳/۱۲/۲۳
محل شهادت:شرق دجله عملیات بدر

حسین محمدخانی فرزند عباس در نهم تیر ماه 1343 در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد .

شوخ طبعیش باعث می شد در هر جمعی که قرار می گیرد ، خنده را مهمان لبهای آنها کند. کسی فکرش را هم نمی کرد که حسین با این شوخ طبعی اهل مخفی کاری هم باشد؛ اما بعدها معلوم شد که شبها پنهانی به در خانة محرومان می رفت و به آنها کمک می کرد.

قبل از عملیات خیبر به من گفته بودند که بچه ها را برای عملیات آماده کنم. تمرینهای سختی به بچه ها می دادم تا از نظر قوای جسمانی کاملاً آماده شوند. حسین با همان شوخ طبعی خود از زیر تمرینها فرار می کرد؛ آخر کمی چاق بود و انجام تمرینها برایش کمی دشوار. با دیدن این وضعیت پیش خودم می گفتم که این به درد عملیات نمی خورد.

مادرش می گفت: یک شب در حالی که مثل ابر بهاری اشک می ریخت به خانه آمد. نمی دانستم چرا گریه می کند؛ به همین دلیل هم نگران شدم. با اضطراب پرسیدم: حسین! چه شده؟ چرا گریه می کنی؟

حسین گفت: چرا قد من کوتاه است و به پدرم نکشیدم؟ گفتم: حسین جان! تو هنوز سنّ وسالی نداری. کمی که سنّت بیشتر شد ، مثل پدرت می شوی.

او با اصرار زیاد گفت: مادر! شما باید رضایت پدرم را برای جبهه رفتن من بگیرید.

گفتم: ما که حرفی نداریم تو به جبهه بروی؛ اما آنجا نمی توانی کاری انجام بدهی که هیچ ، دست و پاگیر رزمندگان هم می شوی.

این حرف ، کمی به حسین برخورد و گفت: همان کسی که عشق جبهه را به من داده ، توان تحملش را هم به من می دهد.

هر چه که بود او هم در عملیات خیبر شرکت کرد. در حین عملیات اطلاع دادند که دشمن می خواهد در کانال آب رها کند. وقت تنگ بود. همه باید تلاش می کردند تا جلوی آب را بگیرند. کسی فکر نمی کرد از حسین کاری ساخته باشد؛ اما با نهایت تعجب دیدم که او با دستان توانایش خاکها را در گونی می ریخت و جلوی آب می انداخت.

حسین محمدخانی در بیست و سوم اسفند 1363 در جزیرۀ مجنون به شهادت رسید و آرامگاه این شهید بزرگوار در گلزار شهدا  امام زاده جعفر(ع) در کن می باشد .

شادی روح شهید حسین محمد خانی صلوات .

در شب ولادت با سعادت حضرت علی اکبر (ع) توزیع ۷۰ پرس غذا گرم

در شب ولادت با سعادت حضرت علی اکبر (ع) توزیع ۷۰ پرس غذا گرم توسط جهادگران پایگاه ویژه سلمان کن در تاریخ ١۴٠٠٫۱۲٫۲۲ بین نیازمندان محله کن توزیع گردید.

مراسم جشن حضرت علی اکبر علیه السلام

مراسم جشن  حضرت علی اکبر علیه السلام  سخنران حجت الاسلام عیسوند #کربلایی_هاشم_حاجی ابراهیم #کربلایی_محمد_حسین_زاده #کربلایی_رامین_سالاروند #کربلایی_محمود_براتی #هییت_محبان_روح_الله #هئیت_محبان_فاطمه_الزهرا #هئیت_الزهرا  #هییت امنای مسجد چهارده معصوم  #قرآن_عترت #هیئت_محبان_روح_الله #پایگاه_ویژه_سلمان_کن 

یاد و خاطره شهید سرافراز سیدسعید سیدعلی گرامی باد.

‏‏‏‏‏زندگی بی شهادت ریاضت تدریجی برای رسیدن به شهادت است  شهدا رابه خاک نسپارید بلکه بریادها بسپارید
تنهایادی که از یاد نمی بریم یاد شهداست

شهید: سیدسعید سیدعلی
تاریخ ولادت:۱۳۴۶/۰۱/۱۳
تاریخ شهادت: ۱۳۶۳/۱۲/۲۲
محل شهادت:شرق دجله(عملیات بدر)

شهید سید سعید سیدعلی فرزند سید جلال در تاریخ ۱۳۴۶/۱/۱۳ به دنیا آمد .

شش سال بیشتر نداشت که وقت نماز ، سجادة کوچکش را پهن می کرد و نماز می خواند. به سن تکلیف نرسیده روزه هایش را می گرفت. گویا که شوق عبادت سر تا پای او را تسخیر کرده بود. از معرفت چیزی کم نداشت که مادربزرگش را فراموش کند. شانزده ساله که شد، علاوه بر روزه های خودش، برای مادربزرگ هم روزة قضا می گرفت. نمازش را به جماعت می خواند و نماز جمعه را ترک نمی کرد. کسی جرأت نمی کرد پیش او از دیگری غیبت کند. جبهه و درس را با هم داشت. اجازه نمی داد هیچ کدام مانع دیگری شود. به من و پدرش چنان احترام می گذاشت که همیشه تمام وجودمان مالامال از رضایت بود؛ رضایت از سعید.

یکی از دوستانش می گفت: شبی در اطراف اردوگاه قدم می زدم. در افکار خودم غرق بودم که ناله ای توجهم را به خودش جلب کرد. کنجکاو شدم. به دنبال صدا می گشتم. ناله ، نالة عادی نبود. صدای مناجات بود؛ مناجات شیرین یک جوان با خدا. خوب که دقت کردم، متوجه شدم صدا از آن سوی چادرها می آید. از چادر ها دور شدم. هوا تاریک بود. حس می کردم ستاره ها هم به دنبال صاحب این صدا می گردند. به صدا نزدیک شده بودم. جوانی با خدای خود مناجات می کرد.

 

چند لحظه ای همان جا ایستادم و به مناجات این جوان با خدا گوش دادم. چه عاشقانه گریه می کرد. دیگر نتوانستم تاب بیاورم. می خواستم هر چه زودتر بدانم که این جوان کیست. جلوتر رفتم. بله، او سعید بود.

شاید اگر آن شب سعید را نمی دیدم، نمی فهمیدم که چرا او این قدر سعادتمندانه زندگی کرد و سعادتمندانه رخت از این دنیا برکشید و رفت. او حسابش را میان خود و خدایش صاف کرده بود. آن شب خودم را در مقابلش خیلی کوچک دیدم. وقتی هم که خبر شهادتش را شنیدم و فهمیدم مفقودالأثر شده، احساس کردم که در مقابل دریای عظمت این جوان هفده ساله قطره ای بیش نیستم.

شهید سید سعید سیدعلی در 1363/12/23 در شرق دجله به شهادت رسید . آرامگاه این شهید بزرگوار در گلزار شهدای درقاضی می باشد .

شادی روح شهید سید سعید سیدعلی صلوات.