زندگی بی شهادت ریاضت تدریجی برای رسیدن به شهادت است شهدا رابه خاک نسپارید بلکه بریادها بسپارید
تنهایادی که از یاد نمی بریم یاد شهداست
شهید: مرادعلی قربانی
تاریخ ولادت:۱۳۲۱/۱۲/۷
تاریخ شهادت:۱۳۶۵/۱۲/۲۵
محل شهادت:شلمچه(کربلای پنج)
هیچ چیز را فقط برای خودش نمی خواست؛ چه از مادیات و چه از معنویات.
بیش از آنکه به فکر خودش باشد به فکر ما بود. در پولی که به زحمت به دست می آورد ، ما را سهیم می دانست. به این راحتی از کوره در نمی رفت. وقتی می خواست به راهپیمایی برود ، چند نفر دیگر را هم تشویق می کرد و با خود می برد. همه می دانند که مرادعلی مهمان نواز بود و در خانه اش همیشه باز. در مشکلات خانوادگی هم مشاوری دلسوز بود و هم یاری مهربان. با وجود او مشکلات خانه آزارمان نمی داد. با عملش چیزهایی را که لازم بود به ما یاد می داد. او بیش از آنکه اهل حرف باشد ، اهل عمل بود.
در بین تمام کارهایی که می شد در جبهه انجام داد ، او سقّایی را انتخاب کرده بود. گلوی خشک رزمنده ها خاطرات خوشی از سقّایی مراد علی به یاد دارند. زندگی برادرم عجیب بود و شهادتش هم. با اصابت ترکش ، جراحت شدیدی برداشته بود؛ به حدی که پزشک نوشیدن آب را برای او ممنوع کرده بود. وقتی دوستانش برای ملاقات او آمده بودند, به او گفتند: تو را در یکی از کاروانهای حج ثبت نام کرده ایم. مراد علی با صدای لرزان و خسته اش گفت: من به مکه نخواهم رسید ، می خواهم بروم کربلا.
تا آخرین لحظه آب ننوشید و با لب تشنه پرواز کرد و رفت و من نمی دانم این چه سرّی است که سقّا با لب تشنه جان می دهد.
شهید مراد علی قربانی در بیست و پنجم اسفند سال 1365 در عملیات کربلای 5 در شلمچه به شهادت رسید . آرامگاه این شهید بزرگوار در گلزار شهدای درقاضی در کن می باشد .